Relaxing On Koh Tao --> exploring Cambodia
Door: Fleurtje
Blijf op de hoogte en volg angelique
13 Augustus 2009 | Cambodja, Phnom-Penh
an het wachten dan onderweg zijn, de organisatie die het woord niet waard was, en veeeel geduld. de mix om in thailand te reizen zonder afgekloven nagels en maagzweren...
eens op de bus, met een slapende lina naast mij, stond ik er pas bij stil dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat we samen gaan reizen. we kennen elkaar best al lang, maar eigenlijk helemaal niet zo goed, omdat we de laatste jaren niet zoveel contact hadden... daar in de bus, bedacht ik dat mensen op een paar jaar toch wel serieus kan veranderen. maar dit bleek in dit geval niet zo te zijn, en gelukkig maar: tzat nog steeds goed tussen ons en lina was nog steeds de opgewekte meid, met schitterende ideeen, zoals ik haar heb leren kennen een paar jaar geleden!
nog een extra meevaller, blijkt dat we ook op dezelfde golflengte zitten qua manier van reizen, geld te spenderen, qua toeristischgehalte enzo. toch belangrijk om samen te reizen en zoiets weet je nooit van tevoren, zelfs niet altijd met mensen die je goed denkt te kennen.
maar we waren nog eerst bij Koh Tao; die week is snel samengevat: rustig opstaan in ons hutje van Blue Wind (met familie ratten op onze zolder, zo'n 1.5m boven ons bed en een mooie gevlekte toke, zoiets als ngrote gekko, maar die dan 'toke'zegt ipv 'gekko'), zalig muesli-fruit-yoghurt ontbijtje vlak aant strand, af en toe is nyoga'ke doen, veel relaxen, lezen, zwemmen, genieten van het lekkere eten; westers, thais, pizza, pannekoeken banana/nutella van de adhd-meneer opt hoekske van de 7-eleven (best pancakes EVER), verse mango shakes, gingerlemongrasstheetjes,...
we zijn ook snorkeltoer gaan doen, kwestie van af en toe toch beeetje actief te zijn... het was eigenlijk dezelfde snorkeltrip als waar we een poging toe gedaan hebben, zo'n 6maand geleden, toen ik in koh tao was met lynn en sofie. de trip werd gelukkig afgelast (op onze aanvraag) omdat zo ongeveer iedereeen zeeziek was, doorweekt van het onweer en niemand zin had om nog te gaan snorkelen in de regen.
ondertussen zijn mijn reisplannen weer veranderd: wat aanvankelijk een reis met lander naar myanmar zou worden, werd dan een 2-3 weken met hem op sulawesi, indonesie en dit is dan weer veranderd naar verder blijven reizen met Lina, naar Cambodja. vanaf morgen gaat zij een groep begeleiden, die een inlevingsreis doen; cambodja op een andere manier leren kennen en ik ga dus mee!! ben is benieuwd! maar dat ontdek ik en horen julllie later...
dit heb ik dus besloten in koh tao, tussen het vele relaxen door, waarmee we zo ongeveer zo'n tien dagen gevuld hebben, alvorens we aan onze lange tocht naar cambodja begonnen. het was weer op z'n thais geregeld, waardoor we dus om de paar uur boot/bus, een paar uur mochten wachten tot ze de volgende boot/bus geregeld hadden...
een 27uur later en een paar keer int zak gezet geweest te zijn later, kwamen we aan in Siem Reap, de stad vlak bij Angkor Watt. Dit is dan metteeen ook zowat de enige reden dat dit een stad te noemen is. laat de bezoekers voor angkor weg, en er blijft geen kat over, afgezien van de zwerfhonden dan...
de mensen hier in cambodja zijn toch beetje serieus anders dan in andere aziatische landen, tot hier toe. waar ze anders echt supervriendelijk zijn (kleinere plaatskes al meer dan in grotere steden) zijn we hier best wel al wat kutmensen tegegekomen. voorbeeldje:we hebbe de gewoonte om onze bus/boot ergens anders te boeke dan in onze guesthouse, kwestie van onze 'rijkdom' te verdelen, en die waren supervies in de guesthouse en zeiden grofweg: ah, dan moet ge ni verwachten dat we u morgen helpen als ge problemen hebt. en dan superkortaf doen, toen we de kamer wouden betalen (6dollar met 20dollar biljet) zeiden ze dat ze ni konden teruggeven en wouden dus ni gaan wisselen, dus moesten wij daar in de middle of nowhere 20dollar gaan laten wisselen, bij locals, die dan meestal in cambodjaanse riel betalen. gewoon omdat we de boot ni bij hen geboekt hadden! ale ja, da maakt het reize weer wa anders he. ook superveel bedelaarskindjes met baby'tjes... maar geld geven aan bedelaars doe ik niet hoor! zo houdt ge het in stand en da is ni de bedoeling. dan koop ik liever iets bij de plaatselijke winkelkes of geef ik een (bescheiden) fooi als de service ergens goe is (klantvriendelijkheid is hier zeker geeeen vanzelfsprekend begrip!). al die amerikanen hier die nen dollar (keiveel geld! kunt ge als toerist al hele maaaltijd van kopen!!) geven aan kindjes om ne foto te trekken.... zo fout!! kprobeer op dat gebied toch wel net iets verantwoorder te reizen en iets meer stil te staan bij de cultuur en maatschappij... hoor me bezig!! haha
nee effe serieus: lina en ik staan hier toch wel heel vaak stil bij het leven zoals het is, en waarom het zo zou zijn en vergelijken het met het westen (wat zeker niet altijd beter is, hooguit anders).
Na n nachtje Siem Reap, hebben we dag erna s ochtends om 6uur een pick up geregeld om dan met de boot verder te reizen. zaten we daar toch wel met 17(!!) in een buske!! ik op een megapiepklein klapstoeltje en lina gewoon ergens tussen de stoelen in, waar er nog plaats was, met naast ons ncambodjaans klein oud madammeke die gelukkig klein genoeg was om gewoon rechtop te staan, met haar borsten ongeveer in mijn oor en mijn elleboog in haar zwanger lijkende buik. cosy... :S
kwamen we aan bij de boten, en uiteraard leek onze boot in het niets op de boot van de foto in het reisburo, de boot die ze beloofd hadden. wij hadden speciaal die boot geboekt, omdat lina al van andere belgen gehoord had dat het een goede boot was, waarbij je relaxed op het dak kon liggen en zo genieten van al het prachtigs dat we zouden zien... tja, ni veel aan te doen, dus gewoon, met nog heeel veel andere toeristen, beneden int bootje, hopend dat onze bagage niet in het water zou vallen... eens we aant varen waren, verdween de ergernis al snel en werd vervangen door het prachtige zicht op het grote meer in cambodja (tonle sap), langs vissersdorpkes, floating villages,... supermooie tocht! wat een andere manier van leven deze mensen hebben! zo puur! maar je kijkt al vrij snel door de romantische sluier en wat er dan overblijft zijn hardwerkende mensen, die hun best doen om hun kinderen goed op te voeden (= eten geven en heeeel misschien ook kans op onderwijs). maar het is hartverwarmend om steeds maar kindjes naar ons te zien zwaaien en 'hello' te roepen, onverstoorbaar en vooral oprecht... in de late namiddag kwamen we dan aan in batambang (of zoiets), de 2e grootste stad van cambodja, maar ge zou het ni echt zeggen... ni teveel toeristische 'attracties', en veel vriendelijke mensen, lekker cambodjaans eten en ein-de-lijk nog is een goei bed (6dollar voor 2, met tv en frigo en eigen propere badkamer).
dag erna uitstapke gedaan in de buurt, met tuktuk achtig iets (gewoon ne brommer met karreke achteraan). heeft ons echt goed gedaan, niet zozeer de tempels/grotten die we gezien hebben, maar vooral het rondrijden en wat meer zien van het platteland, het échte'cambodja, met zijn vriendelijke mensen. SUPER! mijn eerste kennismaking met de cambodianen was niet echt positief te noemen, maar door deze uitstap, is mijn beeld ervan serieus bijgedraaid. het is net door de aanwezigheid van de toeristen dat mensen minder vriendelijk worden. ze krijgen van veel toeristen gemakkelijk geld en verwachten dit dan van iedereen. dus als jij hen geen geld geeft, doen ze gewoon grof, en in de context valt dit ook heel goed te begrijpen... jammer...
de laatste dagen hebben we veel gelezen, opgezocht en gediscussieerd over de cambodiaanse situatie. waar we vorige week nog relatief weinig wisten van de geschiedenis van het land (ok ja, de grote lijnen weet iedereen zo ongeveer wel, maar wat kwam vietnam erbij doen? en vanwaar kwamen al die mijnen? hoeveel mensen zijn er precies gestorven? over hoeveel jaar tijd? en wat waren de gevolgen van het Pol Pot regime voor de cambodianen? en hoe was de sovjet unie juist betrokken in het hele verhaal??, zijn we nu toch wel serieus geinformeerd! helemaal klaar om vanaf morgen samen met de groep verder te reizen en de killing fields, tuol sleng en angkor watt te bezoeken! tzal wel even wennen worden om ineens in een groep van 14mensen te reizen. ben benieuwd!!
Oja, 2september ben ik terug thuis,
met veel ervaringen, herinneringen en verhalen!
xxxxx
eens op de bus, met een slapende lina naast mij, stond ik er pas bij stil dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat we samen gaan reizen. we kennen elkaar best al lang, maar eigenlijk helemaal niet zo goed, omdat we de laatste jaren niet zoveel contact hadden... daar in de bus, bedacht ik dat mensen op een paar jaar toch wel serieus kan veranderen. maar dit bleek in dit geval niet zo te zijn, en gelukkig maar: tzat nog steeds goed tussen ons en lina was nog steeds de opgewekte meid, met schitterende ideeen, zoals ik haar heb leren kennen een paar jaar geleden!
nog een extra meevaller, blijkt dat we ook op dezelfde golflengte zitten qua manier van reizen, geld te spenderen, qua toeristischgehalte enzo. toch belangrijk om samen te reizen en zoiets weet je nooit van tevoren, zelfs niet altijd met mensen die je goed denkt te kennen.
maar we waren nog eerst bij Koh Tao; die week is snel samengevat: rustig opstaan in ons hutje van Blue Wind (met familie ratten op onze zolder, zo'n 1.5m boven ons bed en een mooie gevlekte toke, zoiets als ngrote gekko, maar die dan 'toke'zegt ipv 'gekko'), zalig muesli-fruit-yoghurt ontbijtje vlak aant strand, af en toe is nyoga'ke doen, veel relaxen, lezen, zwemmen, genieten van het lekkere eten; westers, thais, pizza, pannekoeken banana/nutella van de adhd-meneer opt hoekske van de 7-eleven (best pancakes EVER), verse mango shakes, gingerlemongrasstheetjes,...
we zijn ook snorkeltoer gaan doen, kwestie van af en toe toch beeetje actief te zijn... het was eigenlijk dezelfde snorkeltrip als waar we een poging toe gedaan hebben, zo'n 6maand geleden, toen ik in koh tao was met lynn en sofie. de trip werd gelukkig afgelast (op onze aanvraag) omdat zo ongeveer iedereeen zeeziek was, doorweekt van het onweer en niemand zin had om nog te gaan snorkelen in de regen.
ondertussen zijn mijn reisplannen weer veranderd: wat aanvankelijk een reis met lander naar myanmar zou worden, werd dan een 2-3 weken met hem op sulawesi, indonesie en dit is dan weer veranderd naar verder blijven reizen met Lina, naar Cambodja. vanaf morgen gaat zij een groep begeleiden, die een inlevingsreis doen; cambodja op een andere manier leren kennen en ik ga dus mee!! ben is benieuwd! maar dat ontdek ik en horen julllie later...
dit heb ik dus besloten in koh tao, tussen het vele relaxen door, waarmee we zo ongeveer zo'n tien dagen gevuld hebben, alvorens we aan onze lange tocht naar cambodja begonnen. het was weer op z'n thais geregeld, waardoor we dus om de paar uur boot/bus, een paar uur mochten wachten tot ze de volgende boot/bus geregeld hadden...
een 27uur later en een paar keer int zak gezet geweest te zijn later, kwamen we aan in Siem Reap, de stad vlak bij Angkor Watt. Dit is dan metteeen ook zowat de enige reden dat dit een stad te noemen is. laat de bezoekers voor angkor weg, en er blijft geen kat over, afgezien van de zwerfhonden dan...
de mensen hier in cambodja zijn toch beetje serieus anders dan in andere aziatische landen, tot hier toe. waar ze anders echt supervriendelijk zijn (kleinere plaatskes al meer dan in grotere steden) zijn we hier best wel al wat kutmensen tegegekomen. voorbeeldje:we hebbe de gewoonte om onze bus/boot ergens anders te boeke dan in onze guesthouse, kwestie van onze 'rijkdom' te verdelen, en die waren supervies in de guesthouse en zeiden grofweg: ah, dan moet ge ni verwachten dat we u morgen helpen als ge problemen hebt. en dan superkortaf doen, toen we de kamer wouden betalen (6dollar met 20dollar biljet) zeiden ze dat ze ni konden teruggeven en wouden dus ni gaan wisselen, dus moesten wij daar in de middle of nowhere 20dollar gaan laten wisselen, bij locals, die dan meestal in cambodjaanse riel betalen. gewoon omdat we de boot ni bij hen geboekt hadden! ale ja, da maakt het reize weer wa anders he. ook superveel bedelaarskindjes met baby'tjes... maar geld geven aan bedelaars doe ik niet hoor! zo houdt ge het in stand en da is ni de bedoeling. dan koop ik liever iets bij de plaatselijke winkelkes of geef ik een (bescheiden) fooi als de service ergens goe is (klantvriendelijkheid is hier zeker geeeen vanzelfsprekend begrip!). al die amerikanen hier die nen dollar (keiveel geld! kunt ge als toerist al hele maaaltijd van kopen!!) geven aan kindjes om ne foto te trekken.... zo fout!! kprobeer op dat gebied toch wel net iets verantwoorder te reizen en iets meer stil te staan bij de cultuur en maatschappij... hoor me bezig!! haha
nee effe serieus: lina en ik staan hier toch wel heel vaak stil bij het leven zoals het is, en waarom het zo zou zijn en vergelijken het met het westen (wat zeker niet altijd beter is, hooguit anders).
Na n nachtje Siem Reap, hebben we dag erna s ochtends om 6uur een pick up geregeld om dan met de boot verder te reizen. zaten we daar toch wel met 17(!!) in een buske!! ik op een megapiepklein klapstoeltje en lina gewoon ergens tussen de stoelen in, waar er nog plaats was, met naast ons ncambodjaans klein oud madammeke die gelukkig klein genoeg was om gewoon rechtop te staan, met haar borsten ongeveer in mijn oor en mijn elleboog in haar zwanger lijkende buik. cosy... :S
kwamen we aan bij de boten, en uiteraard leek onze boot in het niets op de boot van de foto in het reisburo, de boot die ze beloofd hadden. wij hadden speciaal die boot geboekt, omdat lina al van andere belgen gehoord had dat het een goede boot was, waarbij je relaxed op het dak kon liggen en zo genieten van al het prachtigs dat we zouden zien... tja, ni veel aan te doen, dus gewoon, met nog heeel veel andere toeristen, beneden int bootje, hopend dat onze bagage niet in het water zou vallen... eens we aant varen waren, verdween de ergernis al snel en werd vervangen door het prachtige zicht op het grote meer in cambodja (tonle sap), langs vissersdorpkes, floating villages,... supermooie tocht! wat een andere manier van leven deze mensen hebben! zo puur! maar je kijkt al vrij snel door de romantische sluier en wat er dan overblijft zijn hardwerkende mensen, die hun best doen om hun kinderen goed op te voeden (= eten geven en heeeel misschien ook kans op onderwijs). maar het is hartverwarmend om steeds maar kindjes naar ons te zien zwaaien en 'hello' te roepen, onverstoorbaar en vooral oprecht... in de late namiddag kwamen we dan aan in batambang (of zoiets), de 2e grootste stad van cambodja, maar ge zou het ni echt zeggen... ni teveel toeristische 'attracties', en veel vriendelijke mensen, lekker cambodjaans eten en ein-de-lijk nog is een goei bed (6dollar voor 2, met tv en frigo en eigen propere badkamer).
dag erna uitstapke gedaan in de buurt, met tuktuk achtig iets (gewoon ne brommer met karreke achteraan). heeft ons echt goed gedaan, niet zozeer de tempels/grotten die we gezien hebben, maar vooral het rondrijden en wat meer zien van het platteland, het échte'cambodja, met zijn vriendelijke mensen. SUPER! mijn eerste kennismaking met de cambodianen was niet echt positief te noemen, maar door deze uitstap, is mijn beeld ervan serieus bijgedraaid. het is net door de aanwezigheid van de toeristen dat mensen minder vriendelijk worden. ze krijgen van veel toeristen gemakkelijk geld en verwachten dit dan van iedereen. dus als jij hen geen geld geeft, doen ze gewoon grof, en in de context valt dit ook heel goed te begrijpen... jammer...
de laatste dagen hebben we veel gelezen, opgezocht en gediscussieerd over de cambodiaanse situatie. waar we vorige week nog relatief weinig wisten van de geschiedenis van het land (ok ja, de grote lijnen weet iedereen zo ongeveer wel, maar wat kwam vietnam erbij doen? en vanwaar kwamen al die mijnen? hoeveel mensen zijn er precies gestorven? over hoeveel jaar tijd? en wat waren de gevolgen van het Pol Pot regime voor de cambodianen? en hoe was de sovjet unie juist betrokken in het hele verhaal??, zijn we nu toch wel serieus geinformeerd! helemaal klaar om vanaf morgen samen met de groep verder te reizen en de killing fields, tuol sleng en angkor watt te bezoeken! tzal wel even wennen worden om ineens in een groep van 14mensen te reizen. ben benieuwd!!
Oja, 2september ben ik terug thuis,
met veel ervaringen, herinneringen en verhalen!
xxxxx
-
13 Augustus 2009 - 07:32
Superneef:
Amai wat avonturen Fleurtje, en wat een reis-filosofie. Je wordt nog een echte wereldverbeteraar. Ben al aant aftellen 2 september. Dan moeten we zeker eens afspreken want 13 september is het aan ons om de wijde wereld in te trekken ...
Dikke XXX Yves -
13 Augustus 2009 - 07:36
Erika:
Ben content voor u dat ook Cambodja de moeite is!!!
Tot heel snel. Geniet er nog maar van want september is er sneller dan ge denkt! -
13 Augustus 2009 - 10:08
Ellen:
Ja Angeke wat een verslag! Merk echt aan je dat dit rondreizen je verrijkt heeft in je gedachtengang! Dju wij vertrekken den 3e september ook op een ontdekking! Maar ik hoor je en zie je na den 18e september zeker!! Doeeeiiiii xxxx -
13 Augustus 2009 - 10:25
Manu.:
Hey Ange,
Mijn 5weken fietsen met de nodige tussenstops onderweg zitten er bijna op, ben aan mijn laatste dagje frankrijk bezig in Aix en Pr, toch wel een stadje dat ik zeer ben gaan apprecieren door de mensen die ik hier ken en gewoon de sfeer die ik hier graag kom opsnuiven. Als de droom van mijn boot ooit in het water valt (ben geduldig aan het sparen, maar t is crisis enzo, al heb ik nog tijd hé, de 40 is nog ver weg)) dan zie ik mij hier wel nog ooit in de buurt belanden. Ik ben erg gewonnen voor de zuid-franse mentaliteit en al is het dan een heel ander continent dan Azie, eigenlijk is het principe hier in grote lijnen hetzelfde, hoe minder toeristen, hoe gemoedelijker de sfeer. Al geef ik toe dat het in dit deel van frankrijk stillaan heel moeilijk wordt om toerismevrije plekjes te vinden (in tegenstelling tot de bourgogne, een prachtige en bijna ongerepte streek! De ontdekking van deze fietstocht voor mij!), al helpt een fiets als transport, om één of andere reden brengt Johny jumper (al die reizen samen met mijn fietske, het doet iets met een mens, hij is mijn beste en trouwste reisgezel gebleken in al die jaren en dus leek het mij niet meer dan normaal om hem een naam te geven, naar het paard van mijn grote held, the lonesome cowboy, lucky luck, in combinatie met één van mijn favoriete Vaya con Dios liedjes). Ja, een fietske brengt een mens waar andere mensen zelden komen en dan wordt het leuk, ronddwalen door de natuur, vogels kijken, vlinders determineren, landschappen fotograferen en filmen, zonnen en boekske lezen op bergtop, genieten van pain et fromage en pastis drinken aan 1euro, het kan nog! Soit, ik zie mij wel nog een picassoke doen, die heeft hier ook ooit een chateau gekocht om dichter bij zijn grote voorbeeld Cezanne te zijn en om de drukte van de mediteranée te ontvluchten. Ik heb hier trouwens een schitterende expositie gezien over beide kunstenaars en de vele parallelelen (ben nooit zeker hoeveel l'en er in dat woord thuishoren...) tussen beide grootmeesters. In ieder geval, het werkt inspirerend en was vree de moeite. Maar genoeg over mezelf, een chateau zal voor mij trouwens nooit in het budget passen, een cabanne dans les montagnes des te meer en het is meer mijn stijl, bovendien heb ik geen oeuvre à la picasso dat ik moet onderdak geven.
Het was heel plezant om tijdens de schaarse internetmomenten jouw reis te volgen, ik hoop ooit enkele van de plaatsen waar je bent geweest op te pikken, maar ja, opnieuw, ik heb nog tijd hé, ik wordt honderd jaar volgens mensen die het kunnen weten, dus nog een dikke 70 jaar te gaan. Geniet nog van al het moois, doe daar al die kindjes veel de groetjes en veel leesplezier met Hosseini, heb enkele jaren geleden op reis ook enorm van zijn boeken genoten!
Ciao,
Manu. x -
13 Augustus 2009 - 12:04
Mis:
Wat een leuke verhalen allemaal! Wat ik vooral heb onthouden, is het laatste, da ge den 2e trug thuis bent! Jeeej Zullen we vanalles plannen en fijne girlsavondjes houden! Tot schneeeelll xxx -
13 Augustus 2009 - 15:40
Evelien:
Ja, ik weet het hoe 'creatief' ze kunnen zijn om geld te kunnen krijgen. Hier is het niet anders. Ja, die bezien ons als rijke westerlingen zeker. -
13 Augustus 2009 - 16:09
Ananda:
Heb al je verslagjes met veel plezier en intresse gelezen.Ik vind dat je goed kan schrijven.Heb steeds het gevoel daar zelf te zijn. Ben echt benieuwd je terug te zien. Geniet er nog maar van. Groetjes x -
14 Augustus 2009 - 04:23
Caroline:
Hi!!! Ik ben momenteel in Lombok, Indonesia. Gaan naar Gili Island binnen een paar dagen, dan weer naar Bali. En dan op naar Jakarta. We blijven nog tot 2 sept in Indonesia, dan is Malaysia aan de beurt :-) Groetjes! -
14 Augustus 2009 - 19:32
Brid Brid :
ej kever, super om nog wat van je te horen maar hoe tof je mini-boekskes ook zijn, geef mij maar fleur in real life! ik zie je sowieso snel!! Ben net terug van week kamperen met den dries, en we hebben het overleefd :-) details volgen nog! geniet nog van je laatste weekskes, intenser dan intens! xx -
19 Augustus 2009 - 12:19
Lynnespin:
Awwww..droom nog steeds over de beruchte nutellapannekoekjes van de ADHD-Thai :)
Ben de daagjes aan het aftellen op mijn kalender!
Kan niet wachten om al je verhaaltjes live te horen en weer samen te giechelen..
Mis je xx <3
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
