Thiruvananthapuram, here I am!
Door: Fleurtje
Blijf op de hoogte en volg angelique
04 April 2013 | India, Trivandrum
Reizen is onderweg zijn. Véééél onderweg zijn... Mijn reis begon naar mijn gevoel dan ook op de moment dat onze papa me afzet voor de deur van Zaventem, vanaf dat moment was het Me, Myself and I. Een soort van opgewonden gevoel overviel me op het moment dat ik me omdraaide na nog een laatste zwaai, een gevoel dat me deed denken aan de nacht waarin Sinterklaas komt. Euh zo'n 25 jaar geleden dan welteverstaan. Wie zal er allemaal op mijn vlucht zitten? Veel mensen die doorreizen tot in Trivandrum? Veel 'jonge' mensen? Euh veel alleenreizende jonge knappe mensen? Die er een tikkeltje Zweeds uitzien en veel gevoel voor humor hebben? Haha, tja, het zou kunnen he! Maar dat was niet het geval. Mijn vliegtuigbuurman was een 57 jaar oude man uit Tongeren, op weg naar Vietnam. Zijn woonplaats weet ik omdat ik geraden had dat hij van Tessenderlo was, wat dus niet zo echt goed geraden was van mezelf. Weliswaar niet zo slecht vergeleken met zijn dialectherkenning, hij meende aan mijn accent te horen dat ik van Gent ben. Bijna, bijna,...
Volgens mij liep er een promo voor deze vlucht: 2 volwassenen, 1 baby gratis. Ik ben de eerste die reizen met kinderen, ja, zelfs met baby's, aanmoedigt. Past perfect in mijn 'behoud je vrijheid' moto/fase/plan/visie/levenswijze. Na 4 uur op een vlucht tussen heel veel huilende baby's te zitten weet ik het zo niet. Aan het huilen van AL die baby's, soms in koor, meestal tegen elkaar op en in een andere toonladder, te horen, vinden baby's vliegen niet zo fantastisch. En hun ouders zagen er ook niet bepaald uberhappy uit met hun wenende uk op hun arm. Net zoals de airhostessen, van wie je verwacht dat ze toch vakkundig hun glimlachende pokerface kunnen behouden, zag je een zekere ergernis van hun gezicht afstralen. En last but not least: de kinderloze medereiziger. Haar sympathie voor de schattig uitziende thaise baby, de vrolijke blonde tweelingkleuters en de olijke lachebek 3zetels verder, daalde recht evenredig met het stijgen van hun decibels. Lang leve iPod!
Bij deze ook nog even Lynn bedanken, die er aan dacht optie veggie te nemen tijdens mijn vlucht (1e keer dat ik een ticket boek als veggie, nog veel te leren). Bedankt Lynn want het was werkelijk zovéééél lekkerder dan wat mijn Tongerse buurreiziger voorgeschoteld kreeg. Wel vreemd dat ze 'veggie' blijkbaar interpreteren als 'gezonder/dieet' want ik kreeg minarine in plaats van boter, het chocoladekoekje was vervangen door een light mueslireep en er lag vinegraite op mijn plato terwijl mijn buurman mayonaise kreeg. Niet dat ik aan het vergelijken was hoor hm hm. Als kers op de taart, kreeg hij bij wijze van spreken de taart (gebakje) en ik de kers (fruitsla). Zo jammer was dit laatste eigenlijk niet, want hij moest zijn gebakje niet, dus heb ik het maar gevraagd, gekregen en opgepeuzeld. Waarom kiezen als je alles kan hebben? ;-)
Overstap in Doha
(hoofdstad van Qatar, voor moest je geen hoofdstedenfreak zijn, al ken ik er wel een paar die dit ongetwijfeld zeker al wisten).
Nu werd het zeker spannend aangezien mijn klein plannetje was om tijdens deze vlucht een travelbuddy tegen te komen, zodat ik niet alleen een taxi moet pakken naar Kovalem, een moment waar ik best wel wat tegen op zag, dat is geen geheim. Ik draaide de hoek om, waar de wachtplaats was voor gate 21, benieuwd naar de wachtenden. Zonder te overdrijven, zag ik één voor één zwarte kopjes van heel donkere Indiërs. ALLEMAAL. Druk aan het sms-en op hun Nokia en/of naar muziek aan het luisteren op hun Nokia. Geen kandidaat reisgezel. OOOoooh. Probeer de teleurstelling te onderdrukken. Wat komt, dat komt. Het is hoe het is. Vlak naast gate 21 zitten 3 meisjes, midden 20 schat ik. Misschien gaan zij ook naar India? Nonchalant ging ik wat in de buurt hangen, zette ik me binnen afluisterafstand en het kost me welgeteld 13 seconden om de situatie in te schatten (mijn (vroegere) ambitie om detective te worden komt niet zomaar uit de lucht gevallen): Israëli's, goed bezig zichzelf volledig lam te zuipen met 1grote Mc Do cola en een nog grotere fles J&B, korte shortjes, veel lawaai, lachen met de Indiers, kortom: op en top Israëli*. Hier had ik al helemaal geen zin in en ik was dan ook heel blij dat zij naar Goa vlogen en niet naar Trivandrum.
Nog een laatste, relatief korte vlucht (4uur schat ik, moeilijk te weten met al die tijdsverschillen) te gaan. Het land van bestemming kan onmogelijk duidelijker zijn dan dit: op de 56rijen van telkens 6 personen, zitten welgeteld 3 Europeanen tussen (56*6)-3 Indiërs, welgeteld 8 vrouwen en welgeteld 1 Europeaanse vrouw: IK!
Met ergens die erge verhalen van afgelopen weken in mijn achterhoofd, voel ik me toch een ietsiepietsie ongemakkelijk... Maar eens ik aan de babbel ben met mijn buurvrouw en buurman, kwam het veilige gevoel naar boven, voelde ik me weer helemaal mezelf en dus ok. Leuk om naar de conversatie te luisteren tussen de buurvrouw uit Kerala die Malayalam spreekt, wat heel schattig klinkt: zo snel en zacht met hier en daar wat geklik. Klinkt helemaal anders dan het Tamil dat mijn buurman spreekt, hij woont dan ook in de provincie Tamil Nadu, ten oosten van Kerala. Deze taal spreken ze ook in Sri Lanka en in Malaysia. Vlak voor de landing ingezet werd, begon er een man tumult te maken omdat hij geen whisky meer kreeg. Best grappig wat hij allemaal uitkraamde, te zien aan de reacties van de Indiers rond mij. Wat eerst grappig was, werd eerder irritant en nog erger, gevaarlijk. De kapitein moest tussenkomen en kreeg de man gelukkig kalm. Maar eens we geland waren, begon hij terug moeilijk te doen en scheldde hij de stewardess uit, waardoor er heel wat mannen rechtsprongen om haar te verdedigen, waarop de man rond zich begint te slaan. Hierdoor ontstond er plotsklaps een gevecht. Zelfs de brave huisvader uit Tamil naast mij sprong recht en wou zich bemoeien met het gebeuren. De dronken man kreeg een paar boxen in zijn gezicht, begon te bloeden en ging KO. Niemand kon van het vliegtuig voor de politie gearriveerd is. Toch een heel akelig vies gevoel dat me bekroop: als een menigte zich tegen één iemand keert, kan het best wel eens vies aflopen en dan wil ik er liever niet bij zijn als het even kan... Maar eind goed, al goed. Na 30 minuten turen naar de bagageband ontdekte ik mijn geliefde rugzak (oef!), ging ik geld wisselen en was ineens aan het babbelen met een Duitser, die een hotel geboekt had in dezelfde straat als ik, zo'n 15km van de luchthaven en ik kon gratis meerijden. KARMA!!
Uitgeput kwam ik toe in het prachtige Ideal Ayurvedic Resort (wat niet echt een resort is, blijkt achteraf. Waar er ook niet echt iets ayurvedisch is, kom ik later te weten. En echt Ideal is misschien toch ook wat overdreven), waar de lakens schoon zijn, de mensen vriendelijk, waar er zowaar een echte toilet is, warm water en een min of meer propere handdoek. Wat wil je nog meer? Ik liet mezelf op het harde bed vallen, kan niet meer herinneren dat ik nog aan iets moest denken en wordt 7u later wakker van de broeiende hitte, ondanks de fan (ventilator dus).
Rustig opstaan en op het gemak wennen aan ... euh ALLES!
In volgend verslagje kom je te weten hoe mijn eerste dagen in India verlopen zijn, wat ik vond van mijn eerste yogales en wat een Indische massage precies inhoudt.
Hopelijk zijn jullie even nieuwsgierig naar wat komt als ikzelf!
Lieve groeten van onder de palmtree*
* ter verduidelijking voor diegene die nog niet in Azie gereisd hebben en nog niet kennisgemaakt hebben met reizende Israëli's: het zijn vooral niet de meest aangename mensen met hun immens gebrek aan respect en hun overdreven lawaai. In het algemeen ben ik niet zo voor veralgemeningen, zeker niet wat nationaliteiten betreft, maar in dit geval ben ik nog steeds aan het wachten op de Israelier die het tegendeel bewijst...
Volgens mij liep er een promo voor deze vlucht: 2 volwassenen, 1 baby gratis. Ik ben de eerste die reizen met kinderen, ja, zelfs met baby's, aanmoedigt. Past perfect in mijn 'behoud je vrijheid' moto/fase/plan/visie/levenswijze. Na 4 uur op een vlucht tussen heel veel huilende baby's te zitten weet ik het zo niet. Aan het huilen van AL die baby's, soms in koor, meestal tegen elkaar op en in een andere toonladder, te horen, vinden baby's vliegen niet zo fantastisch. En hun ouders zagen er ook niet bepaald uberhappy uit met hun wenende uk op hun arm. Net zoals de airhostessen, van wie je verwacht dat ze toch vakkundig hun glimlachende pokerface kunnen behouden, zag je een zekere ergernis van hun gezicht afstralen. En last but not least: de kinderloze medereiziger. Haar sympathie voor de schattig uitziende thaise baby, de vrolijke blonde tweelingkleuters en de olijke lachebek 3zetels verder, daalde recht evenredig met het stijgen van hun decibels. Lang leve iPod!
Bij deze ook nog even Lynn bedanken, die er aan dacht optie veggie te nemen tijdens mijn vlucht (1e keer dat ik een ticket boek als veggie, nog veel te leren). Bedankt Lynn want het was werkelijk zovéééél lekkerder dan wat mijn Tongerse buurreiziger voorgeschoteld kreeg. Wel vreemd dat ze 'veggie' blijkbaar interpreteren als 'gezonder/dieet' want ik kreeg minarine in plaats van boter, het chocoladekoekje was vervangen door een light mueslireep en er lag vinegraite op mijn plato terwijl mijn buurman mayonaise kreeg. Niet dat ik aan het vergelijken was hoor hm hm. Als kers op de taart, kreeg hij bij wijze van spreken de taart (gebakje) en ik de kers (fruitsla). Zo jammer was dit laatste eigenlijk niet, want hij moest zijn gebakje niet, dus heb ik het maar gevraagd, gekregen en opgepeuzeld. Waarom kiezen als je alles kan hebben? ;-)
Overstap in Doha
(hoofdstad van Qatar, voor moest je geen hoofdstedenfreak zijn, al ken ik er wel een paar die dit ongetwijfeld zeker al wisten).
Nu werd het zeker spannend aangezien mijn klein plannetje was om tijdens deze vlucht een travelbuddy tegen te komen, zodat ik niet alleen een taxi moet pakken naar Kovalem, een moment waar ik best wel wat tegen op zag, dat is geen geheim. Ik draaide de hoek om, waar de wachtplaats was voor gate 21, benieuwd naar de wachtenden. Zonder te overdrijven, zag ik één voor één zwarte kopjes van heel donkere Indiërs. ALLEMAAL. Druk aan het sms-en op hun Nokia en/of naar muziek aan het luisteren op hun Nokia. Geen kandidaat reisgezel. OOOoooh. Probeer de teleurstelling te onderdrukken. Wat komt, dat komt. Het is hoe het is. Vlak naast gate 21 zitten 3 meisjes, midden 20 schat ik. Misschien gaan zij ook naar India? Nonchalant ging ik wat in de buurt hangen, zette ik me binnen afluisterafstand en het kost me welgeteld 13 seconden om de situatie in te schatten (mijn (vroegere) ambitie om detective te worden komt niet zomaar uit de lucht gevallen): Israëli's, goed bezig zichzelf volledig lam te zuipen met 1grote Mc Do cola en een nog grotere fles J&B, korte shortjes, veel lawaai, lachen met de Indiers, kortom: op en top Israëli*. Hier had ik al helemaal geen zin in en ik was dan ook heel blij dat zij naar Goa vlogen en niet naar Trivandrum.
Nog een laatste, relatief korte vlucht (4uur schat ik, moeilijk te weten met al die tijdsverschillen) te gaan. Het land van bestemming kan onmogelijk duidelijker zijn dan dit: op de 56rijen van telkens 6 personen, zitten welgeteld 3 Europeanen tussen (56*6)-3 Indiërs, welgeteld 8 vrouwen en welgeteld 1 Europeaanse vrouw: IK!
Met ergens die erge verhalen van afgelopen weken in mijn achterhoofd, voel ik me toch een ietsiepietsie ongemakkelijk... Maar eens ik aan de babbel ben met mijn buurvrouw en buurman, kwam het veilige gevoel naar boven, voelde ik me weer helemaal mezelf en dus ok. Leuk om naar de conversatie te luisteren tussen de buurvrouw uit Kerala die Malayalam spreekt, wat heel schattig klinkt: zo snel en zacht met hier en daar wat geklik. Klinkt helemaal anders dan het Tamil dat mijn buurman spreekt, hij woont dan ook in de provincie Tamil Nadu, ten oosten van Kerala. Deze taal spreken ze ook in Sri Lanka en in Malaysia. Vlak voor de landing ingezet werd, begon er een man tumult te maken omdat hij geen whisky meer kreeg. Best grappig wat hij allemaal uitkraamde, te zien aan de reacties van de Indiers rond mij. Wat eerst grappig was, werd eerder irritant en nog erger, gevaarlijk. De kapitein moest tussenkomen en kreeg de man gelukkig kalm. Maar eens we geland waren, begon hij terug moeilijk te doen en scheldde hij de stewardess uit, waardoor er heel wat mannen rechtsprongen om haar te verdedigen, waarop de man rond zich begint te slaan. Hierdoor ontstond er plotsklaps een gevecht. Zelfs de brave huisvader uit Tamil naast mij sprong recht en wou zich bemoeien met het gebeuren. De dronken man kreeg een paar boxen in zijn gezicht, begon te bloeden en ging KO. Niemand kon van het vliegtuig voor de politie gearriveerd is. Toch een heel akelig vies gevoel dat me bekroop: als een menigte zich tegen één iemand keert, kan het best wel eens vies aflopen en dan wil ik er liever niet bij zijn als het even kan... Maar eind goed, al goed. Na 30 minuten turen naar de bagageband ontdekte ik mijn geliefde rugzak (oef!), ging ik geld wisselen en was ineens aan het babbelen met een Duitser, die een hotel geboekt had in dezelfde straat als ik, zo'n 15km van de luchthaven en ik kon gratis meerijden. KARMA!!
Uitgeput kwam ik toe in het prachtige Ideal Ayurvedic Resort (wat niet echt een resort is, blijkt achteraf. Waar er ook niet echt iets ayurvedisch is, kom ik later te weten. En echt Ideal is misschien toch ook wat overdreven), waar de lakens schoon zijn, de mensen vriendelijk, waar er zowaar een echte toilet is, warm water en een min of meer propere handdoek. Wat wil je nog meer? Ik liet mezelf op het harde bed vallen, kan niet meer herinneren dat ik nog aan iets moest denken en wordt 7u later wakker van de broeiende hitte, ondanks de fan (ventilator dus).
Rustig opstaan en op het gemak wennen aan ... euh ALLES!
In volgend verslagje kom je te weten hoe mijn eerste dagen in India verlopen zijn, wat ik vond van mijn eerste yogales en wat een Indische massage precies inhoudt.
Hopelijk zijn jullie even nieuwsgierig naar wat komt als ikzelf!
Lieve groeten van onder de palmtree*
* ter verduidelijking voor diegene die nog niet in Azie gereisd hebben en nog niet kennisgemaakt hebben met reizende Israëli's: het zijn vooral niet de meest aangename mensen met hun immens gebrek aan respect en hun overdreven lawaai. In het algemeen ben ik niet zo voor veralgemeningen, zeker niet wat nationaliteiten betreft, maar in dit geval ben ik nog steeds aan het wachten op de Israelier die het tegendeel bewijst...
-
04 April 2013 - 19:12
Ellen:
Hey Angeke!
Weer zo'n levendig verhaal. Ik zit precies naast u op de vlieger haha...
Ben al benieuwd naar het volgende reisverslag..
Hier niet veel nieuws.
Tot snel! Nogmaals wees voorzichtig (beloofd hierna zeg ik het niet meer)
××××××××× -
04 April 2013 - 19:21
Lander:
Leuk!
Ik kijk alvast uit naar je volgende verslag :)
Groetjes,
Lander -
05 April 2013 - 00:41
Inge Van De Merlen:
Geweldig. Ik kijk al uit naar de volgende verhalen.
Dat met die Israëli's is wel grappig. Zo'n kleine 15 jaar geleden zijn 5 vrienden van mij een maand of twee naar Indië gereisd. En daarvan heb ik daarna ook van die anekdotes over Israëli's gehoord, als de meest irritante en onbeleefde reizigers ooit. Ik ben geen liefhebber van Israël omwille van politieke redenen, maar dacht toen dat dit misschien toeval was. En nu hoor ik van jou exact hetzelfde. Interessant.
Tot de volgende!
Knuf X -
05 April 2013 - 08:47
Lenka:
Ey Angke,
Ik ken die Israeli :-). Mijn romance was kalm, geduldig, nooit lawwaierig en super sweet. Wacht maar ge komt er ooit wel is ene tegen :-) en dan word ge verliefd :-)
-
05 April 2013 - 14:04
Erika:
Duitsers zijn tof! Altijd geweten! Het lijkt dat ge het wel naar uw zin hebt, maar kan ook moeilijk anders en had ook niets anders verwacht! Nog veel plezier!!! En tot snel. -
06 April 2013 - 08:39
Saar:
Enjoy the travel! Let go of your expectations, become even more open minded and let things happen, they wil come to you, not the other way around... -
06 April 2013 - 11:21
Superneef:
Dag lief nichtje,
weerom een superreisverslagje dat ons, de hardwerkende achterblijvers, doet snakken naar ook vertrekken naar verre oorden. Wat Anneke en mezelf betreft is het nog 3 maanden wachten en dan gaan we een paar weekjes Kreta verkennen. Klein bier met jouw avonturen, dat geef ik meteen grif toe, maar toch ...
Have fun ginder en pas goed op je zelf!
Heel veel lieve groetjes van je superneef! -
06 April 2013 - 23:04
Lina Luna:
ooohhhh ANGE!!!
Ik denk er plots aan!!!!
Je bent iets vergeten!!!!!!
.....
MIJ!
:-)
<3
enjoy!
-
06 April 2013 - 23:53
Geraldo:
Spannend begin :-)
Hopelijk blijft het zo, minus het geweld dan
take care, stay safe
x -
08 April 2013 - 00:09
Grete:
Ik vind het knap van je om zo uit je comfortzone te stappen en ben blij je te kunnen volgen op jouw avontuur via deze weg. Je bent alleszins al een goed schrijfster, want ook ik kijk uit naar je volgend verslagje. Anderhalf jaar geleden was ik op Sri Lanka en kan me ietsiepietsie voorstellen hoe je je daar tussen al die donkere mannen met hun donker ogen moet voelen ... Mijn zus was onlangs nog op studiereis in India en vond het een hele ervaring maar was niet zo happig op de hygiëne. Haar darmkes hebben daar fameus in de knoop gelegen.
Ik kijk uit naar je ervaringen met de massage !
Lieve groetjes !
Grete -
08 April 2013 - 13:09
Sven:
Ik ben zo wel al ne super toffe Israelı tegengekomen. Dıe vond zelf de andere ın groep rondreızende Israelı ambetant :-)
Amuseer u nog. Heb zelf nog veel te vertellen als ge terug zıjt -
11 April 2013 - 13:41
Wouter:
Zo te horen heb je het daar erg naar je zin. Dat hoor ik graag, geniet ervan terwijl wij hier de herfst alweer terug ondergaan.
Ik kijk uit naar je volgend verslag :-)
Wouter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
