India gives you what you need, not what you want

Een kordate beslisser ben ik ondertussen nog niet geworden. Na enkele dagen met Yasmina opgetrokken te hebben, voornamelijk s avonds samen iets gaan eten en daarvoor wat op het strand hangen, heb ik de knoop doorgehakt: ik ga niet mee verder reizen met haar. Op zich zijn het allemaal dingen die ik aanvankelijk ook zeker wou doen: wildlife sanctuary bezoeken, backwaters per boot zien, Fort Kochin bezoeken, theeplantages zien in de bergen. Kan niet om het overheersende gevoel heen dat ik me supergoed gelukkig voel hier in Varkali, vind het heerlijk om met Adil en Ali en Djeevid en Suzanna en Michelle te babbelen, yoga te volgen bij Shiva en thuis te komen in mijn vertrouwd kamertje. Dus waarom verdergaan? Om India wat meer te zien, omdat het zo zonde is enkel 3plaatsen te zien gedurende 3 weken, omdat het plan was te reizen,... Allemaal waar. Allemaal redenen vanuit de mind. Maar zoals je nog weet uit vorig verslagje, leef ik niet alleen, maar is het me and my heart. Door te oefenen meer naar mijn hart te luisteren is het dan ook heel duidelijk: het idee hier overmorgen al door te moeten gaan, voelt
niet goed. Dus ik blijf. Geniet van hier gewoon te zijn! Want uiteindelijk zijn we human BE-ings, en geen human DO-ings he :-)

Samen met deze beslissing komt er het gelukzalige gevoel dat alles goed is zoals het is. Tijd voor mezelf, tijd om yoga te doen, om te cruizen met een motorbike. Om de paar dagen huur ik een motorbike, kwestie van misschien dan niet het aantal bezochte musea of het aantal afgelegde kilometers zozeer te verhogen, wel om het leven rondom Varkala te verkennen en ontdekken (of is het andersom?). Heerlijk om wat wind te hebben in de onderhand toch wel drukkende hitte, heerlijk om te stoppen, ergens te gaan zitten of een wandelingetje in het dorpje te maken. Zo strandde ik in een minidorpje om wat water te kopen, zag ik in de verte een moskee waar ik naartoe ging. Er liep een stokoud meneertje naast me met zijn wandelstok, waarnaar de mensen eerbiedig bogen (hier zie je eerder aan het gedrag van anderen hoe hoog iemand geplaatst is, minder aan de kleding, hij had een gewone lungi om), dat me op het einde wenkte hem te volgen, wat ik besloot te doen wegens overdosis nieuwsgierigheid. Komen wena een wandelingetje in dor landschap op een plein waar enkele honderden mensen aan het aanschuiven zijn voor iets, allemaal mooi recht achter elkaar in een rij, rondom een open geïmproviseerd euh gebouw (palen met een rieten dak op). Ik voelde er nu niet meteen veel voor om hier een uur in de blakke zon te gaan aanschuiven, voor eten (denk ik), zeker omdat ik absoluut geen honger heb. Meneertje lungi neemt me echter mee naar helemaal vanvoor, waar ik een thalibord in mijn handen krijg, en ze het vol met rijst, roti en sausjes gieten. Och ja, eten voor de honger die komt kan geen kwaad zeker? Bestek is er nergens te bespeuren, dus ik besluit, net zoals alle anderen, met mijn handen te eten. Vond gelukkig nog net op tijd de reflex om enkel met rechterhand te eten. Maar wat met linkshandige Indiers? En linkshandige westerlingen? Lijkt me moeilijk. Solidair als ik ben besluit ik vandaag zoveel mogelijk links te doen. Probeer je tanden maar eens met je andere hand te poetsen. Niet zo simpel! Wel goed voor je tanden volgens mij, kom je ook eens op plaatsjes waar je anders waarschijnlijk over poetst. Just try! Maar zelfs met mijn rechterhand etend, zie ik aan hun blik en hun lach dat ik toch iets niet helemaal juist lijk te doen... Ook niet zo verwonderlijk: ooit al rijst en verschillende bijgerechten met één hand proberen te eten? Aanrader hoor! Daarbij vergeleken is je tanden links poetsen stukje cake! Na heel mijn thalibord braaf leeggegeten te hebben, waren mijn vingers één en al rimpel, je moet niet vragen hoelang het geduurd heeft om met mijn klungeltechniek een thalibord leeg te eten... Zo verrimpeld als iets! Heb ik wel meermaals per dag voor trouwens, zo'n rimpelvingers. Zal wel te maken hebben met een ratio van 5 à 7 douches per dag. Korte douches weliswaar, zodat het ecologisch verantwoord blijft (ps: in deze context vraag ik me af wat het best is: toiletpapier of water verbruiken? Jaja, voor hetzelfde doeleinde... Just wondering...)

Enkele tientallen kilometers verder beland ik in een tempel. In aanloop van het festival die avond, is er massaal veel volk, en dit op een weekdag om 10u30. De pastoor zou blij zijn met zo'n opkomst. Voor mij is dit een heerlijke manier om even uit de zon te zijn en ideaal om eens op een min of meer onopvallende subtiele manier al die verschillen in sari's te observeren. En de kapsels: een zijscheiding moet hier nog uitgevonden worden, net zoals een frou of bles of... Het gebrek aan inspiratie qua snit, wordt ruimschoots gecompenseerd door een overdaad aan bling bling bij de haarspelden... De tempel zelf is op zich niet zo heel indrukwekkend qua grootte of bouw, maar laat bij mij een ontzaglijk gevoel achter. In tegenstelling tot de kerk die je nietig doet
voelen door al de pracht en praal, voel ik me nietig in deze tempel door de natuurelementen die je in elke tempel terugvindt. De mensen dragen op hun manier bij tot het versieren van de tempel door bloemenkransen te kopen en deze in de immense bomen in het tempelcomplex te hangen. Of ze geven een klein bedrag aan een meneer die op zijn sitar (muziekinstrument) een mooi deuntje speelt om de goden op te vrolijken. Zo verdienen de gewone mensen er ook aan, wordt de tempel mooier en draagt iedereen zijn steentje bij. In tegenstelling tot de Kerk, waar iedereen zijn steentje bijdraagt door geld te geven aan de kerk waar ze de kerk dan nog meer mee kunnen opsmukken en de mensen zich nog nietiger en onbelangrijker voelen. Materialisme... wie wordt ermee geholpen? ....

Mensen kopen nu eenmaal graag spullen, mensen zijn hamsters. Maar ik niet meer, ik ga niet meer hamsteren, niet meer hebben om te hebben. THe only thing from now on I will collect are memories and laughing wrinkles...Geen toeval dat Yasmina, mijn frans vriendinnetje, me 38 had geschat. "you have such wise eyes!" Of is dit gewoon iets dat ik moet onthouden tegen de volgende keer dat ik iemand onbedoeld ouder schat dan hij is?

Ik ben blij dat ik niet zal samenreizen met haar. Het is dan ook zo gezellig op mijn eentje in India. En romantisch...:
- douchen bij candlelight...wegens another power cut.
- samen naar de sunset kijken... met mijn hondenvrienden.
- gezellig keuvelen over koetjes en kalfjes... met de obers.
- heerlijk dubbel hemelbed.. voor mijn diagonale zelve.

Over romantische ervaringen gesproken.
Toen ik net in Varkala aankwam, leerder ik Djeevid kennen, de Kashmiri snoeper die al een hele toekomst in Kashmir zag met mij (ps: ben niet met hem snachts gaan zwemmen, omdat de golven volgens mij zelfs na 23 uur nog steeds wispelturig en dus gevaarlijk zijn). Enkele dagen later heb ik Adil leren kennen. Deze 23jarige Kashmiri runt hier een winkel all by himself. Hij heeft een tijdje bij zijn neef in Nederland gewoond, dan enkele maanden in Gran Canaria en werkt nu 7 dagen op 7 van 10 tot 22u in zijn shop. S avonds, na dinner met mijn vriendinnetjes help ik Adil meestal met zijn winkel te sluiten en drinken we nog een chai masala terwijl we vanuit zijn kamertje boven de winkel naar de vissersboten kijken en wat praten over ... euh ja, echt vanalles. Een heel gevoelige interessante jongen en super boeiend om méér van iemand zijn leven te zien dan wat je aan de buitenkant ziet. Ik had er bijvoorbeeld totaal niet bij stilgestaan dat die shop zijn leven IS. Hij eet er, slaapt er, spendeert er letterlijk al zijn tijd. Het is niet zoals bij ons dat je na je werk nog vanalles gaat doen, dat je weekends hebt om weg te gaan, vakantie hebt om op reis te gaan. Ok, dat laatste heeft hij min of meer ook want binnen enkele dagen vertrekt hij terug naar Kashmir, naar zijn familie en vrienden, waar hij min of meer vakantie heeft, de bergen in kan trekken, kan kamperen, gitaar spelen en bier drinken, met uitzicht op de Himalaya. Zijn foto's hebben me echt helemaal warm gemaakt voor een trip naar Kashmir. Ooit...
Romantisch zijn ze wel, de Kashmiri boys. Moest ik de dingen die ze me zeiden hier opschrijven, zouden ze nogal cheesy overkomen, maar het waren als het ware spirituele complimenten. Nu ik dit zo schrijf, begin ik plots te twijfelen of het wel oprecht en gemeend is. Zoals je een 14jarig meisjes speciaal kan doen voelen door haar te zeggen 'wauw, je bent echt speciaal', doen ze dit ook met mij, maar dan subtieler, met een spirituele touch, aangezien ik immers geen 14 jaar meer ben? Het zijn natuurlijk wel verkopers, die goed genoeg geleerd hebben welke aanpak het best werkt bij een bepaald type persoon. Neenee, onderschatten doe ik ze zeker niet. Het was een duidelijke switch tussen hem in ons spirituele diepgaande gesprek en hem in een verkoopspraatje met een Russisch luxepopje (ik kan er niet aan doen, het wàs echt een Russische): "you have expensive taste", zij zo blij als een schaap dat geschoren wordt in de zomer. Toen ze weg waren (zonder iets te kopen): you are different, you are simple. Simple from the outside, no jewelery, make up, expensive shoes,... but wise from the inside...
Och ja, leuk om te horen, we zien wel hoe het loopt en ondertussen neem ik zijn complimenten met een glimlach in ontvangst (beautifull eyes because they show your heart, you are a good person. Handig dat hij dit zo meteen ziet, koste mij enkele jaren om tot dat besef te komen).

Naast mijn motorbike ritjes, dinners met de vriendinnen en gesprekjes met de locals, spendeer ik naast het yoga doen mijn vrije tijd aan lezen. Als reiziger kan je in vele restaurants/guesthouses boeken exchangen, zodat je je boek niet eindeloos hoeft mee te zeulen (in mijn geval slechts een kleine maand, maar toch), maar dat je het kan inruilen (Geen nood Lies, jouw boek breng ik veilig mee naar huis!). Al wordt het principe hier net iets anders toegepast: je geeft je boek af, koopt een ander en krijgt een minimale korting bij het 'nieuwe' boek. Je vind hier bijna alleen maar Engelse, Duitse en Zweedse boeken, waarvan vooral de Zweedse er heel leuk uitzien. Ik zou toch eens werk moeten maken van mijn Zweeds. Ondertussen stel ik het met een grappige engelse boek die ik in mijn Guesthouse Jicky's gevonden heb: Are you experienced? - William Sutcliffe. Het boek sprong me in het oog omdat ik het enkele jaren geleden ook gelezen heb in Thailand: het 1e boek waarbij ik luidop moest lachen. Het is heel toepasselijk voor deze reis: het verhaal speelt zich af in India en het gaat oa over spirituele trucjes om tjsingeltsjangelvrouwen euh aan je totempaal te rijgen... :-)
Past qua thema perfect bij vorige paragraaf! Toeval?
PS: als je terwijl je dit leest plots denkt: oja, ik heb dit boek ooit eens van iemand geleend maar weet niet meer van wie. Dat was van mij!!!

Yoga
intentie: de gedachte of visie die je aan een handeling geeft is vaak belagrijker dan de handeling zelf. Denk maar aan een Christelijke doop: puur symbolisch. Net zoals ik elke keer ik buig in een yogales, mezelf eraan herinner mijn hart boven mijn hoofd te plaatsen en dus meer vanuit mn hart te leven dan vanuit m'n hersenen. Deze handeling is bij de moslims dan weer iets anders en bij de Hindoes nog iets anders. Zo ingewikkeld...
Zo was mijn intentie bij de yogales vandaag daadkracht, gelinkt aan bijvoorbeeld de warior pose. Terwijl bijvoorbeeld bij de Hindoes Shiva net diegene is die deze eigenschap symboliseert. Thor was de daadkrachteling bij de Kelten en bij de christenen zal er zeker ook wel een heilige/apostel/... zijn die bekend stond om zijn daadkracht.
What's in a name? Dat is toch ook waarom je je baby een bepaalde naam geeft? Vroeger misschien meer dan nu, maar omdat die naam ergens voor staat. Zo was mijn yogateacher vandaag Shiva, een naam die hij zichzelf enkele jaren geleden aangemeten heeft omdat Shiva staat voor waarheid en dat hij dat het allerbelangrijkst vindt. Ooit al eens stilgestaan bij de betekenis van jou naam? En past hij eigenlijk nog bij jou?
Ook de poses bij de yoga zijn een soort van archetype: je doet de Treepose omdat hij helpt je te aarden en toch ook nog (spiritueel) te groeien. Interessant toch? Welke houdingen doe je graag? Welke absoluut niet? Zegt veel over wat je nodig hebt! Zeggen ze trouwens ook van India: it gives you what you need, not what you want.

Dan had ik blijkbaar echt wel goede diepgaande gesprekken nodig en dat was inderdaad niet meteen waarvoor ik naar hier kwam. Heb hier dan ook al heel interessante boeiende mensen leren kennen: oud, jong, hindoe, moslim, man, vrouw, indier, amerikaan. Vandaag was het thema van de dag precies 'religie', kwam elke keer opnieuw ter sprake... Daardoor ben ik tot het besluit gekomen: God made men, men made religion. Teveel komt in elke godsdienst terug. Zelfs in yoga, terwijl dit niet eens een godsdienst is. Waar ligt het verschil? Bij een religie aanbid je iets/iemand buiten jezelf, bij yoga aanbid je (de kracht in) jezelf, in functie van het groter geheel: je draagt zorg voor het eigen individu en omgeving en zo ook voor het universum.

Hier moet je alvast geen yoga doen om je speciaal te voelen. Zo ongeveer elke griet loopt hier met een yogaboek onder de arm en is versierd met meerdere ohm-tekens. Al zijn er heel wat mensen die nog maar hééél recent het pad naar de yoga hebben gevonden, wat duidelijk te zien is aan hun vreemde houdingen op het strand, waarbij ik eerst moest denken aan een ontwrichte heup maar waarvan nadien bleek dat het een poging tot zonnegroet was.


Kon nog net dit verslagje posten voor de dagelijkse powercut en nu ben ik klaar, gewapend met pijn Petzl lamp, om lekkere vegetable shahi korma te gaan eten (realy love indian food: bijna alles vegetarisch en hier in het zuiden not spicy, perfect voor mij!)

Namasté!