Goodbye Simple Life, welcome Next!!

Na nog enkele daagjes meer genieten van The Simple Life, moesten Wout en ik bekennen dat het opnieuw begint te kriebelen om méér van dit betoverende land te ontdekken (of is onze productieve 'ik mag geen kansen laten liggen' geest weer wakker geschoten??!?).
...
Hou zóú ook zonde zijn om 4weken nog gewoon yoga-zwem-thee/koffie/smoothies-siësta-sunset dagen te hebben, die na enkele maanden zo in elkaar overgelopen zijn in onze herinneringen zodat er niets méér overblijft dan 4weken samengevat tot 1waas van yoga-zwem-thee/koffie/smoothies-siësta-sunset momentjes.
...
In onze oase van Being Lazy waren hier en daar wel eilandjes van activiteit hoor; zo zijn we, grensverleggend als we (soms) zijn, gaan horseriden -een verhaal op zich-

...

HORSERIDE
Ik ga eerlijk zijn; ik ben geen stoere meid. Ook al lijkt het soms zo, ook al zal ik meermaals beweerd hebben van wel, ook al zal het soms zo zijn, als het op paardrijden aankomt, ben ik zo bang als ik was toen ik voor de eerste keer ging playbacken op het jaarlijkse wijkfeest. Of nee, nóg banger... Maar, de eerlijkheid gebiedt me ook te zegen dat ik er tegelijkertijd heeeeel erg naar uitkijk en er echt echt zin in heb, zoals ook toen bij het playbacken (wás dan ook belangrijk moment voor de kleine grote Angelique), en wel om veel redenen;
De paardentocht die we langs de kust, door het water en over de bergen gingen doen, is onmogelijk voor mij om te voet te doen, m'n knietjes kunnen zoiets niet aan. Daarnaast ben ik altijd in voor een portie grensverleggen uiteraard (hm hm) én -last but not least- zo kan ik eindelijk m'n jeans van onder in m'n rugzak bovenhalen en heb ik hem niet voor niets meegesleurd :-)
...
Mantra to myself gedurende eerste half uur; "Go with the Flow - Go with the Flow - Go with the Flow ..."
Niet altijd zo makkelijk voor een semicontrolefreak als ik :-)
Na een half uurtje chille horseride op het strand durf ik de teugels al wat losser laten in mijn zweethandjes. Of was het vanaf dat Wilbur de Paardenman me vertelde dat hij Lucifer meestal houdt voor de kindjes? Anyhow, het genieten begon; het zonnetje op m'n sproetekopje, in de verte de grens met Panama en zo waar enkele duikende dolfijnen in the Pacific naast me; heeeeerlijk!!
Verder leerde ik naast 'Go with the flow' dat een selfie maken terwijl je met een paard aan de hand op glibberige rotsen loopt, niét makkelijk is :-)
...
Na nog een uurtje, meer dwars door de jungle deze keer, voel ik m'n handjes opnieuw zweterig worden en hoogstwaarschijnlijk deze keer meer terecht; een supersteile klim langs een smal bergpadje met (zonder overdrijven!) 20cm ernaast een afgrond van 20á200 meter (ben niet zo goed in schatten plús (vooral) ik dierf niet goed kijken). Ondertussen ademde mijn zwarte Lucifer zo zwaar, net of hij vlak na het lopen van een marathon door een rietje moest ademen... Moeilijk te negeren als de damp van z'n zwarte pelsje afslaat en z'n buik elke 2 seconden aan een strak tempo uitzet. 'Is dit normaal?' 'Gaat hij het hier en nu begeven?' 'Langs welke kant moet ik er dan afspringen?' ... 'Go with the Flow...'
...
En ja hoor, ook deze keer veranderen mijn zweethandjes weer in gewoon tropischwarmhandjes en zette het genieten zich verder; felgroene jungle, gehuld in mist, wilde paarden op de grasvlaktes, het geluid van de brulapen dichtbij (maar ver genoeg om me geen zorgen te maken, al heb ik mogen zien met mijn eigen groene twinkeloogjes dat hun gebrul hun grootte wat moet compenseren hihi). Opgaan in mijn eigen gedachtenflow; Love it!
...
"En begint het nu te regen of zitten we gewoon ín de mist? Oh, het is regen, heerlijk wat afkoeling na het zwartepaardenhuidstoombad van daarnet... Oei, het is toch wel veel regen. Was het geen droog seizoen nu?..."
Samen met mijn deet en zonnecrème zie ik de 'weg' langzaamaan wegspoelen (kleine paniek; hoe graken we uit de jungle zonder weg??). Oh oh!!! Nóg meer regen (wie heeft dit scenario verzonnen? Niét grappig!); de clouds die in de bergen hingen daarnet, vallen als emmers water op ons neer, mijn horsie zinkt met zijn zwarte sterke horsiepoten zo diep weg ín de weg dat ik precies nog maar op een pony zit. Help! 'Go with the Flow'... En ja hoor, na nog wat meer regen, nog wat minder weg en veel avontuurlijk gelach van de Paardenman "muchos avontura!!", drogen mijn zweethandjes, mijn kleren en het zwarte paardenhuidje allemaal braaf op en komen we een 5tal uren later uitgeput maar met een big smile toe aan ons huisje,
klaar om nog even wat te gaan Niksen met een hoofdletter ;-)

...

En zo komen we bij de laatste dag hier in Punta Banco en nog extra aant genieten van die dingen waarvan we aan onszelf schoorvoetend moeten bekennen dat we er toch al een beetje aan gewend zijn (oh no! Our senses got spoiled!!!)
Krachtige kleuren ; morpheus butterfly (meer vlindersoorten in Costa Rica dan in heel continent Afrika!), gifgroene hagedissoort, fluopaarsminivisjes, ... Kleuren zo fel die we enkel kennen uit de boekjes of ook wel uit Photoshop kleurenpakket maar die we bij ons niet in real zullen zien, alsof er een kleurdimmende sluier overgelegd is in midden Europa...
Oja, waar ik nog éxtra van geniet deze laatste Punta Banco dag zijn de in V-formatie overvliegende pelikanen, die steeds mooi de kustlijn volgen van Noord naar Zuid, maar ook de elke-dag-andere sunset (en deze laatste is extra mooi!), de overnjammie verse mangosmoothie, de heerlijke golven, de chille surfers met hun KLEINE wendbare surfplankjes (hm hm omgekeerd evenredige uitleg als waarom bepaalde mannen ter compensatie met een dikke auto rijden?? :-) of slaat mijn verbeelding hier euh door de warmte wat op hol?).
Bon; laatste dag genieten tot we na onze laatste sunset moe en voldaan tegen 19u30 gaan slapen zodat we morgen fris om 5.30 de bus kunnen pakken naar Next.
...
Maar what's next? In een land waarvan meer dan 25% beschermd natuurgebied is, vol Nationale Parken, watervallen, de ene nog hoger en mooier dan de andere, aangevuld met vulkanen en mangroves??
Simpele conclusie;
Maakt niet uit wát we doen, t gaat allemaal groen en warm zijn :-)