And it's only getting better :-)

Terwijl ik me een paar dagen geleden nog rondhuppelend stond te verwonderen over de allereerste kolibrie alive and stillflying voor me, zag ik daarstraks zowaar een koppeltje kolibries rare kunstjes doen. It's only getting better :-)
...
Een tweetal weken voordat het vliegtuig westwaarts vloog, hadden we ons very ambitious Costa Rica-Nicaragua-Panama plan 'klaar': we zouden vulkanen beklimmen, aan een touw door bomen zweven, zouden schildpaddenstranden bezoeken, door de mooiste natuurparken hiken, paardrijden op het strand, de mangroves per boot verkennen, de hoogste berg opzoeken, de befaamde Panama Bridge oversteken, op tropische stranden chillen en dit alles uiteraard aangevuld met onze 6boeken uitlezen, lekker eten en yogaplekjes opzoeken.
En zoals dat wel vaker gaat met plannen: ze zijn maar een plan tot zolang er een beter plan/de realiteit verschijnt :-)
...
So far verloopt het reizen steeds langzamer, omdat we steeds op mooiere plekjes komen. En zoals ik uit vorige reizen zeeeer goed herinner; laat je niet vangen door het (westerse?) gevoel van veel te willen zien en snel verder te willen gaan, als je op een plaatsje bent waar je je helemaal in je element voelt.
...
Dit alles maakt dat we de eerste twee weken van 2016, inclusief mijn verjaardag, aan het be-leven zijn in het charmante precies-op-het-einde-van-de-wereld plaatsje Punta Banco, in het zuiden van Costa Rica; dat waar de biodiversiteit per vierkante meter groter is dan in het Amazone woud, daar waar de locals steeds vriendelijk knikken, daar waar de iguana's harmonieus samenleven met de mensjes, eekhoorns en reuzenpadden; daar waar we ons echt thuis voelen. Dit laatste heeft veel te maken met het gezinnetje in wiens huis we verblijven: de Westvlaamse Powervrouw Frie en haar rasta Tico Ricardo, die ons ontvangen hebben als vrienden en die na enkele dagen samenleven hier ook echt vrienden geworden zijn.
...
Dus nu; living La Pura Vida in Punta Banco. Waar we ons aan het verdiepen zijn in het niets doen, smoothies maken, kleurtje opdoen, dammetjes bouwen, bodyboarden, armbandjes maken (mooi!) pelikaanspotten (zalig!!), brulapen luisteren (machtig!!) en dit alles gaat ons behoorlijk goed af :-)
...
Ons ambitieus plan is inmiddels niets meer dan een vage grappige herinnering en daar zijn we meer dan blij om!
...
•getting lost is not a waste of time•
...
Tijd lijkt zo snel te gaan, de dagen vliegen zo snel voorbij als de kolibries hun vleugeltjes. We zijn beetje bij beetje ontsnapt uit ons 'we moeten productief zijn'-denkpatroontje wat maakt dat als we terugblikken op de dag, we niet bijzonder veel activiteiten gedaan hebben en dat terwijl we doorgaans elke dag tussen 5 en 6 uur opstaan. Heeeerlijk om rustig wakker te worden, wat yoga te doen en me erna met frisse zeeduik wat af te koelen, een verse zelf uitgestoken gember lemongrass thee'tje te drinken terwijl de koffie doorloopt en ik mijn bananenmangosmoothie maak om dan te merken dat het nog maar 8u30 is :-) Ideaal ritme voor een rasechte ochtendmens als ik!
...
Na een weekje trekken Frie en Richard voor eventjes naar de hoofdstad zodat Wout en ik het huisje vlak aan het strand helemaal voor ons en de iguana's hebben. Richard nam ons op hun laatste dag mee de berg op, langs een piepklein dorpje (zonder voetbalveld; en dat wil in CostaRicaanse normen al wel wat zeggen aangezien het voetbalveld in een dorp gelijk staat aan 'de grote markt'/gemeentehuis/kerk), langs het stokoude meneertje DonRicardo -zonder tanden met wandelstok en gouden DonCorleone ring- bergop, bergaf, door de rivier, langs een paard en enkele buffels, nog een steile klim (au au voor de knie'tjes) en toen waren we er; aan zijn farm. Onbewust heb je toch een zeker beeld van hoe een farm eruit ziet, wel, dit alles was er niét :-) Het was eerder een vernuftig staaltje van wat nog het best aansluit bij Permacultuur: verschillende gewassen wiens eigenschappen de groei van de daar rond liggende planten stimuleren (best eens googlen ;-) ). Richard heeft zijn enthousiasme op ons overgedragen, heeft ons veel bijgeleerd wat dit alles tot een zalige belevenis was; gember en kurkuma oogsten, maniok zachtjes uit de grond trekken (best met een soort 'farmersdansje'), chiaia uit de bomen plukken (soort spinazie),... En zo maakten we kennis met een deel van Richard's Simbiosis project.
(www.simbiosiscostarica.com)
...
Als je je wil laten onderdompelen in adembenemende natuur, grote golven (2e langste left hand break, voor de surfers onder ons), aan het einde van de wereld wil leven en dat in een relaxed sfeertje between the locals: this is the place :-)
Geen toeval dat 80% van de mensen die we hier ontmoet hebben, elk jaar in de winter naar hier komen: Snowbirds die overwinteren in het zuiden (veel uit US en Canada)! Ben is benieuwd of dat ook voor ons 't geval gaat zijn!

...

Nu we hier wat gesetteld zijn, komt mijn need for yoga opnieuw naar boven. Vandaag was mijn yoga practice echt een persoonlijke verdieping; niet door nieuwe of uitdagende houdingen te doen, wel door eerst enkele minuutjes te nemen om mijn ademhaling rustiger en gelijkmatiger te laten komen en zo liep die onbewust samen met het geluid van de omslaande golven, een 30tal meter van onze slaapkamer, waardoor ik kwam tot de Ujay breath, letterlijk the ocean breath :-)
Daarna heel eenvoudig 4 zonnegroeten gedaan, nice and superslow, op het ritme van de oceaan/mijn ademhaling. Heeeeerlijk!! Ik voel me helemaal gevoed!
(En ook al begint elke ochtendzonnegroet met een 'au wat ben ik stijf' gevoel, na enkele minuutjes gaat dit gevoel haast onmerkbaar over in een 'ik vlieg als een eekhoorn door de lucht' gevoel :-)
Nice and Easy!!

...

Sun is setting, clouds are gathering, the breeze is getting cooler: time to go and enjoy another amazing sunset over the Pacific ;-)