geaklimatiseerd in India (min of meer)
Door: Fleurtje
Blijf op de hoogte en volg angelique
21 Februari 2011 | India, Jaisalmer
India is fantastisch!!
Ik geef toe, ik heb zo mijn twijfels gehad over deze bestemming, maar al van de eerste dag dat we door mumbai liepen, wist ik: dit zit goed! De geur, de warmte, een andere cultuur, zoveel nieuwe indrukken, nieuwe smaken,... dat is reizen, dat is wat ik miste de laatste maanden. Ondertussen hebben we er al heel wat kleine en bescheiden avontuurtjes op zitten, waaronder ons moto-avontuur. Ook hier had ik eerst weer mijn twijfels (laat het duidelijk zijn, er zijn precies maar weinig dingen waar ik NIET mijn twijfels over heb), maar vanaf we door Udaipur aan het cruizen waren (alhoewel, cruizen is missch niet helemaal het juiste woord... eerder zigzaggend slalommen, koeien, sadhu's, honden en mensen ontwijkend) voelde ik meteen dat met de moto reizen het reizen zelf een extra dimensie geeft, namelijk die van vrijheid! Oja, van lander mag ik het geen moto noemen, het is namelijk niet zomaar een moto, het is een Enfield Bullet 350, The Pride of India... Schrikwekkende afdalingen op een bergweggetje dat eigenlijk geen weg genoemd zou mogen worden, aangezien het een smal strookje gravel is. mijn handen die zo stevig de moto vastklemmen dat ze wit zien, dat het bloed helemaal weggetrokken is. Gelukkig zijn er vaak genoeg wuivende kindjes, zodat er telkens een beetje bloed terug kan stromen naar mijn handen terwijl ik terugwuif.
Het dorre landschap, opgefleurd door de felle tinten fuccia, orangje, felgroen en helblauw door de sari's. Af en toe plotseling heldere felgroene rijstvelden die aan ons gezichtsveld voorbijtrekken, de kleine riviertjes en de vele dieren, maken het uitzicht extreem aangenaam.
Ergens tussen dit prachtigs, moeten we toch verkeerd gereden zijn, aangezien we er volgens onze planning bijna moesten zijn en het volgens een local nog 100 kilo moest zijn... tja, die mens kent de afstanden misschien niet zo goed waarschijnlijk, toch? na met hem op de foto gegaan te zijn, springen we terug op onze Pride Of India om een tiental minuten later te ontdekken dat het inderdaad nog een 100-tal kilometer is naar Mount Abu... SHIT!! en het begint hier al serieus af te koelen, sebiet is het donker en we moeten nog een klim van 1800meter maken... Maar door onze volhardendheid en Lander zijn rijkunsten, komen we net voor zonsondergang toe..SJJjjiiieeeuuww.
Ondanks mijn twijfels, zijn we er levend en wel vanaf gekomen. Helaas kan dit niet gezegd worden van de geit die tegen onze moto liep en nu gehandicapt door het leven zal moeten gaan/struikelen en van de eekhoorn die zijn staart onder ons voorwiel stak en nu dus niet meer zo vrij kan rondvliegen...
Hoe moeilijk dit ook is voor een dierenvriend als ikzelf, ik heb het al wel gecompenseerd door nog geen enkele keer vlees te eten (ook geen kip of vis), buiten de eerste dag dat ik ne goeie dikke Mc Chicken naar binnen gespeeld heb... Tja, kben ook maar nmens he!
Zijn nu in Jaisalmer, prachtige woestijnstad met supermooi fort dat nog steeds door een 5000 mensen bewoond is. Van hieruit vertrekken we straks naar een klein dorpje anderhalf uur verder, waar we een 2daagse kameelsafari gaan doen. Ben benieuwd!!!
Vele warmedaggroeten en koudenachtgroeten
Fleurtje
ps: fotos op facebook
Ik geef toe, ik heb zo mijn twijfels gehad over deze bestemming, maar al van de eerste dag dat we door mumbai liepen, wist ik: dit zit goed! De geur, de warmte, een andere cultuur, zoveel nieuwe indrukken, nieuwe smaken,... dat is reizen, dat is wat ik miste de laatste maanden. Ondertussen hebben we er al heel wat kleine en bescheiden avontuurtjes op zitten, waaronder ons moto-avontuur. Ook hier had ik eerst weer mijn twijfels (laat het duidelijk zijn, er zijn precies maar weinig dingen waar ik NIET mijn twijfels over heb), maar vanaf we door Udaipur aan het cruizen waren (alhoewel, cruizen is missch niet helemaal het juiste woord... eerder zigzaggend slalommen, koeien, sadhu's, honden en mensen ontwijkend) voelde ik meteen dat met de moto reizen het reizen zelf een extra dimensie geeft, namelijk die van vrijheid! Oja, van lander mag ik het geen moto noemen, het is namelijk niet zomaar een moto, het is een Enfield Bullet 350, The Pride of India... Schrikwekkende afdalingen op een bergweggetje dat eigenlijk geen weg genoemd zou mogen worden, aangezien het een smal strookje gravel is. mijn handen die zo stevig de moto vastklemmen dat ze wit zien, dat het bloed helemaal weggetrokken is. Gelukkig zijn er vaak genoeg wuivende kindjes, zodat er telkens een beetje bloed terug kan stromen naar mijn handen terwijl ik terugwuif.
Het dorre landschap, opgefleurd door de felle tinten fuccia, orangje, felgroen en helblauw door de sari's. Af en toe plotseling heldere felgroene rijstvelden die aan ons gezichtsveld voorbijtrekken, de kleine riviertjes en de vele dieren, maken het uitzicht extreem aangenaam.
Ergens tussen dit prachtigs, moeten we toch verkeerd gereden zijn, aangezien we er volgens onze planning bijna moesten zijn en het volgens een local nog 100 kilo moest zijn... tja, die mens kent de afstanden misschien niet zo goed waarschijnlijk, toch? na met hem op de foto gegaan te zijn, springen we terug op onze Pride Of India om een tiental minuten later te ontdekken dat het inderdaad nog een 100-tal kilometer is naar Mount Abu... SHIT!! en het begint hier al serieus af te koelen, sebiet is het donker en we moeten nog een klim van 1800meter maken... Maar door onze volhardendheid en Lander zijn rijkunsten, komen we net voor zonsondergang toe..SJJjjiiieeeuuww.
Ondanks mijn twijfels, zijn we er levend en wel vanaf gekomen. Helaas kan dit niet gezegd worden van de geit die tegen onze moto liep en nu gehandicapt door het leven zal moeten gaan/struikelen en van de eekhoorn die zijn staart onder ons voorwiel stak en nu dus niet meer zo vrij kan rondvliegen...
Hoe moeilijk dit ook is voor een dierenvriend als ikzelf, ik heb het al wel gecompenseerd door nog geen enkele keer vlees te eten (ook geen kip of vis), buiten de eerste dag dat ik ne goeie dikke Mc Chicken naar binnen gespeeld heb... Tja, kben ook maar nmens he!
Zijn nu in Jaisalmer, prachtige woestijnstad met supermooi fort dat nog steeds door een 5000 mensen bewoond is. Van hieruit vertrekken we straks naar een klein dorpje anderhalf uur verder, waar we een 2daagse kameelsafari gaan doen. Ben benieuwd!!!
Vele warmedaggroeten en koudenachtgroeten
Fleurtje
ps: fotos op facebook
-
21 Februari 2011 - 11:13
Tine:
Zucht... Waarom zit ik hier en niet daar?... Hier is het ondertussen terug een pak kouder geworden maar de lente komt toch al hier en daar tevoorschijn. Bloemetjes in het gras, vogels die zich laten horen en zien
maar helaas nog niet veel zon dus laat maar komen die warme verhalen!
Dikke knuffel!
Tx -
21 Februari 2011 - 13:29
Andere Tine (C.):
Hihi leuk verhaaltje, vooral dat van die 100 km :)
En Lander heeft gelijk!! Nen Enfield! Waaaw!
-
21 Februari 2011 - 21:10
Ellen:
Ik kan het mij al zo inbeelden hoe jij op diene motto zit :-). Ik zit al helemaal mee in de sfeer van india alhoewel dit een land is waar ik nooit op reis zou gaan kan jij toch weeral de leuke en knappe aspecten vermelden van dit bollywoodland :-) op naar meer avonturen en we blijven u mee volgen op diene motto euh Enfield sorry Lander :-)
Doei doei xx -
22 Februari 2011 - 14:06
Leen:
Wauw, India doorkruisen per moto (misschien niet slecht dat Lander achter het stuur zit) en dan ook nog per kameel. Blij dat het daar zo goed meevalt (ondanks de twijfels toch een goede beslissing genomen zo blijkt). Hier is het koud, grijs en af en toe een zonnestraal.
Geniet nog volop van elkaar, van India en op naar de volgende avonturen (die ik zowieso volg op de waarbenjij nu-blog).
Veel groetjes (ook aan Lander)!
-x- -
22 Februari 2011 - 19:35
Lindsey:
klinkt super geniet ervan!!! -
23 Februari 2011 - 08:47
Barbara:
je zal zien: wat een ongeloffelijk fascinerende, confronterende, helemaal binnenste buiten gekeerde ervaring.. India zal onder je huid kruipen en er voor altijd blijven! :-) -
23 Februari 2011 - 09:35
Erika:
Ik ben blij dat het u zo bevalt. Ik had het wel gehoopt. India is gewoon super. Ook al bent ge ni van plan om naar Jaipur te gaan, ik blijf erbij, ge MOET echt gaan. Zeker gij, da astrologiepark is echt de moeite, da spiegelkasteel, paleis der winden, die stad heeft zo'n indruk op mij gemaakt, da vergeet ik nooit meer.
Ik hoop dat het varken uiteindelijk niet in de riool verdronken is! Tot snel! -
24 Februari 2011 - 17:41
Bridget Voor Kever. :
OOOOohhh wat klinkt dit allemaal hemels! Blijkbaar heb je het geweldig naar je zin daar samen met je 'globentrotter' zoals oma het zegt. Hou ons maar lekker op de hoogte van alles daar en we zien elkaar gauw terug, op naar de volgende roadtrip! Hell yeah! Kiss kiss, verhuissis xx -
25 Februari 2011 - 05:03
Jonas Loos:
Amai goe geschreven en spannend verhaal!! Zalig.
Hier in Thailand gaat alles super, veel werk, leuke collega"s en deze zaterdag een international dance festival met djs zoals marco bailey enzo, woohoo!
Doet de groeten aan mijn broer en hopelijk tot binnekort in belgie!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
