Enjoying the South, the beach, the palms, ...

Aangekomen in het Zuiden, na een helse treinreis van 30uur in een trein met oneindig veel zitplaatsen, of toch in ieder geval volgens diegene die treinbiljetten bleven en bleven verkopen, terwijl de trein al meer dan vol zat... Nog enkele dagen genoten van Calcutta (moet eigenlijk Kolkata zeggen, analoog naar de nieuwe schrijfwijze), en in tegenstelling tot de triestige beelden die de naam 'Calcutta' oproepen, vonden Lander en ik het een zeer aangename, weliswaar drukke, maar toch gemoedelijke stad.

En nu in Goa, een deelstaat in het Zuiden van India, en een wereld van verschil met het noorden: toeristisch, duur, westers aandoend en paradijselijk. Uiteraard blijven de keywords-of-India (vuil, chaotisch en luid) nog steeds van toepassing....

Hebben de laatste dagen gespendeerd door met de scooter (snif snif, ik mis de stoere Enfield) de stranden van Goa te verkennen:
het ene al Russischer dan het andere,
sommige niet meer dan veredelde vissersdorpjes, andere doen me nog het meest denken aan Torremolinos in Spanje of Kusadasi in Turkije. Hordes toeristen op strand die zich gewillig laten entertainen door verkopers van armbandjes, sari's, watermeloenen en jetski-ritjes. Een westersaandoend (horror?) scenario als je het mij vraagt, maar als je dan even ietsje beter kijkt, zie je hier en daar het typische, het echte India erdoor komen; vrouwen met manden op hun hoofd, een openbare stortplaats vlak naast het strand, rochelende mannen, een koe die tussen de strandzetels staat te sch**ten, kleurrijke sari's tussen de plotseling redelijk naakt ogende witte toeristenlichamen...

vanochtend, 7u25
Heerlijk drijvend tussen de zachte golven in het warme zeewater, terwijl de zon zijn klim naar de hemel verderzet, met daaronder palmbomen en enkele hutjes.
Met elke slag door het water voel ik me vrijer, zoals een vogel in de lucht, of - meer toepasselijk- een vis in het water. terwijl Goa aan het ontwaken is, krijg ik met elke slag meer energie. Het gevoel dat de zee mij draagt is zalig geruststellend, het komt wel goed. alles komt altijd goed. En door mijn eigen spier- en wilskracht, bepaal ik zelf het tempo. en plotseling besef ik dat het ook zo is buiten de zee;
vertrouwen hebben in het groter geheel, zonder je eigen bijdrage te minimaliseren/onderschatten.

Na de zalige morningswim, zak gepakt, uitgecheckt uit Sunset Bungalows en klaar om te vertrekken. Ergens toch wel met wat spijt om Anjuna beach al achter te laten,
ondanks dat we dit easygoing-easypeacy leventje niet voor zooomaar iets inruilen. In de plaats krijgen we maar liefst een 10-daagse roadtrip met een prachtige Enfield, waarmee we gaan cruisen door het binnenland van de deelstaat Karnataka, richting Hampi, wat 1 van de meest chille plekjes van Zuid-India moet zijn volgens goede bronnen (bedankt Bali-girls en Wolf!), waarna we onze roadtrip verder zullen zetten langs de kustlijn van Karnataka, met tussenstops in hopelijk paradijselijke plaatsjes (Ohm Beach, here we come!!).

Tja, keuzes maken, dag na dag, niet altijd simpel: nog 2weken hier vakantie hebben op rustig strandje met lekker eten in Anjuna of deel van Zuid-India verder verkennen? Alles heeft zijn voor-en nadelen, zoveel is zeker. Reizen kost meer. Meer geld en (vooral) meer energie, maar je krijgt er wel iets onbetaalbaars voor in de plaats:
ervaringen, die prachtige herinneringen worden. en wat maakt je later, als je vele kleinkinderen en vele rimpels hebt, tot een gelukkig wezen? juist: leuke herinneringen,
zodat je, helemaal op het einde van deze reis, van dit leven, als laatste woorden kan zeggen: dank u!!
Idd, we hebben gekozen voor optie 2: verder reizen, ontdekken, beLEVEN.

Belgen (of zonder al te erg te veralgemenen, "ik" vooral), zijn toch wel denkers eigenlijk, zeker in vergelijking met Indiers. India is geen land van denk-ers, maar van doe-ers. Indiers stellen zich niet zoveel vragen, Indiers roepen vooral veel vragen op bij de rest van de wereld:
Wat is er nu heilig aan een koe?
Waarom waggelen ze zo met hun hoofd?
Hoe kan een land in godsnaam zooooo overvol zijn?
Waarom vindt iedereen het ok dat er kastensysteem is?
Hoe kunnen Indiers zoooooo rustig blijven in de enorme verkeerschaos?

Misschien moet ik wat minder denken en wat meer 'doen' . Dan zou deze blog er helemaal anders uitzien in ieder geval...
Alhoewel ik niet kan zeggen dat we hier niets doen, daarvoor hebben we al te veel meegemaakt:
Vorige week zijn we nog uit een rijdende nachttrein moeten springen met onze 15kg-zware backpack, op onze slippers.
Gisteren zijn we nog op de vlucht gegaan voor politie,
die we anders omkoopsom hadden moeten betalen voor het niet dragen van een helm.
Vannacht zijn we nog naar een super GOAfeestje geweest, totdat ze om 9uur de muziek zomaar zonder uitleg stillegden.
Brengt ons bij het volgende:
Goa heeft zijn hippie-fullmoon-feestjes-on-the-beach-tijdperk wel gehad. doordat er de afgelopen jaren net iets te veel toeristen net iets te onverstandig en te overvloedig met drugs omgingen, is de wetgeving hier helemaal veranderd en zijn de feestjes schaars geworden. EN streng: om 22uur moet de muziek sowiso uit. En zelfs die feestjes kunnen enkel doorgaan mits een serieuze omkoopsom, waardoor de lokale politie zijn spleetoogjes kan toeknijpen.

Gedaan met denken en schrijven, time for some action:

Roadtrip to Hampi!!